Güllük körfezinde bundan yıllar önce nice mutlu insan yaşarmış.Güllük körfezinde (eski adıyla Mandalya Körfezi) herkes birbirini sever, çocuklar hep birlikte oyunlar oynar, oynaşırlarmış.
Bu çocukların Hermias adında olanının annesinden başka kimsesi yokmuş, yalnızlarmış.
Annesi onu her türlü kötülükten, tehlikeden korur, yanından hiç ayırmazmış.
Bir yaz günü, arkadaşları Hermias'ı denize açılmak için evinden çağırmış, planlar yapılmış.
Hermias, izin istediğindeyse annesi: "Olmaz bir tanem” demiş ve denize açılmanın tehlikeli olduğunu anlatmış.
Anne, doğal olarak oğluna çok bağlı olduğu ve ona zarar gelmesini istemediği için bunu yapmış.
"HERMİAS'I EGE ALDI"
Oysa Hermias'ın ailelerinden izin istemeye “tevessül” etmemiş olan arkadaşları Hermias'ı alaya almış: " Ana kuzusu Hermias, ana kuzusu Hermias!"
Arkadaşlarının bu çığırışları Hermias'ı çok üzmüş.
Bunu gören annesi: "Hadi Hermias'ım sen de git. Ama n'olur çok dikkatli ol" demiş.
Hermias sevinç içinde arkadaşlarının yanına koşmuş, Ege’deki körfez bir anda çocuk sesleriyle dolmuş.
Rüzgâr efil efil esiyormuş.
Günün sonunda ahali: "Hermias'ı Ege aldı" diye çığrışmaya, ağlaşmaya başlamış. Balıkçılar körfezin her yerini karış karış aramış, taramış, gel gelelim Hermias bulunamamış.
Zavallı anne, Hermias'ın yokluğunu kabullenemeyip, onun bir gün mutlaka geri döneceğini söylermiş. Sabah-akşam Hermias’ın geri dönmesini beklermiş.
Günlerden bir gün bir balıkçı telaş içinde köye varmış, başlamış bağırmaya: "Gördüm gördüm! Hermias'ı gördüm."
HERMİAS’IN DÖNÜŞÜ
"O halde niye getirmedin" demişler.
"Nasıl getirseydim, yunusun sırtındaydı. Ben ona yaklaştıkça denize dala çıka uzaklaştı".
Balıkçıya kimse inanmamış. "Yunus sırtında insan taşımaz, seninki hayal." demişler.
Ama bir gün Hermias'ın geri döndüğünü herkes duymuş.
Heyecanla kumsala koşmuşlar
Hermias, kumsalda yanı başındaki yunusla birlikte cansız yatıyormuş. Anlaşılmış ki balıkçının anlatmaya çalıştığı yunus buymuş.
Yaşlı bir Güllüklü şöyle demiş: "Şu gördüğünüz üzerinde iyi düşünün. İşte gerçek dostluk budur. Birlikte oynarken yüzgecinin boynunu kestiği Hermias'ın ölümü, bu yunusu da ölüme götürmüş. O, dostunu hiçbir koşulda yalnız bırakmamış. Yaşamda da, ölümde de birlikte olmayı yeğlemiş."
Önder Abi öyküyü: “Bundan etkilenen o zamanın Güllük halkı, Hermias'la yunusun altından yontusunu yapmışlar, böylece onları ölümsüzleştirmişler
